Bela Crkva – Banatski raj za kupače i ribolovce
Bela Crkva je grad koji može da ponudi obilje interesantnog sadržaja, ali tokom letnjih meseci su najinteresantnija prelepa belocrkvanska jezera, raj za kupače i strastvene ribolovce
Našu seriju vikend putovanja nastavljamo posetom gradu koji vam sasvim sigurno u planiranjima dnevnih izlata nikada nije bio ni na kraj pameti – Beloj Crkvi. Do ovog banatskog grada se iz Beograda stiže relativno brzo, pravcem prema Pančevu, tako da nema putarina, a put je prilično dobrog kvaliteta.
Za grad se ne može reći da predstavlja tipičnog predstavnika vojvođanske i banatske arhitekture. Odlikuju ga prelepe, iako pomalo zapuštene fasade i klasične vojvođanske velike kapije i vrata u najrazličitijim stilovima i bojama. Takođe oronule.
Što se tiče kulturno-istorijskih i verskih objekata koji se nalaze u Beloj Crkvi, oni najznačajniji su sačuvani. Svi ti objekti sagrađeni su u baroknom stilu, a to su rumunska pravoslavna crkva iz 20. veka, ruska crkva, hram Svetog Jovana Bogoslova, takođe iz 20-og veka, rimokatolička crkva Svete Ane iz 19-og veka, kao i srpska pravoslavnacrkva Sv. Petar i Pavle (18. vek). U Beloj Crkvi možete posetiti i muzej, koji je osnovan 1877. godine. Muzej ima više postavki: arheološku, istorijsku, etnološku, umetničku, prirodnjačku i numizmatičku.
Ko god u belu Crkvu dođe iz Beograda, biće prijatno iznenađen cenama u kafićima i restoranima, ali sam centar grada ne pruža previše kada su ovakvi sadržaji u pitanju. Zato je Bela Crkva poznata po nekim veoma značajnim kulturnim manifestacijama. Jedna od najpoznatijih je karneval cveća. Ova manifestacija postoji već 150 godina. Karneval traje sedam dana, a održava se svake godine u junu. Tada se mogu videti izložbe cveća, predstave, sportska i folklorna takmičenja, izbor za mis karnevala, a najviše pažnje privlači karnevalska povorka. Idealno mesto za ljubitelje druženja, dobre hrane, ali zbog živopisnih boja, Karneval cveća je idealna destinacija za zaljubljenike u fotografiju.
Vredi posetiti Belu Crkvu i dok traju Dani jabuka. Cilj ove manifestacije je organizacija izložbi, prodaja voća, razmene iskustava, edukativni seminari, izbor najbolje rakije, takmičenje u berbi jabuka, ili u pravljenju pite od jabuka… Možda je, ipak, najbolje da isplanirate posetu tokom Moto skupa. U julu svake godine okuplja se između 500 i 1000 motociklista iz Srbije i inostranstva, a ovo je idealno mesto i za ljubitelje rokenrola.
Jedna od obaveznih tačaka u Beloj Crkvi je i vidikovac Tri krsta. Nalazi se iznad grada, a do njega se stiže starim stepeništem. Nemački doseljenici su podigli 130 stepenika kao pomen na Hristovo stradanje na Golgoti i na vrhu tri krsta. Srednji krst predstavljao je razapetog Isusa Hrista, a levi i desni dva osuđenika na smrt. Godine 1820. izvršena je prva obnova ovog mesta. Od 1943. godine dobija svetovni karakter i pretvara se u čistilište i mučilište, jer je ovde streljano 100 banatskih građana, pa je podignut zid kao podsetnik na streljanja. Godine 2004. postavljena su tri nova krsta. Vidikovac Tri krsta, predstavlja posebno mesto sa kog se prostire prelep pogled na čitav grad. Sigurno vam neće promaći ni gradski park. To je prava oaza u samom centru, koji pruža posetiocima prijatan odmor, pogotovo tokom letnjih meseci. U centru parka se nalazi starinski paviljon, a kompletan park je nedavno preuređen, tako da lepotom konkuriše mnogo većim gradovima.
Belocrkvanska jezera kao banatska mora
Tokom vrelih letnjih meseci Belu Crkvu itekako vredi posetiti zbog poznatih belocrkvanskih jezera. Odlikuje ih izuzetno čista voda, a mnoga od njih imaju i prateći sadržaj. Glavno jezero se nalazi na 800 metara od centra grada. Najstarije i najurbanije jezero okruženo je plažama. Glavna plaža sa betonskim kejom i tuševima, šljunkovita Dečija plaža, osvetljeno plivalište sa skakaonicom, betonsko-šljunkovita plaža Jedriličarskog kluba… Ovo jezero raspolaže raznovrsnim smeštajnim kapacitetima, a tokom letnje sezone duž obale jezera rade mnogobrojni ugostiteljski objekti. Na ovom jezeru organizuju se i letnje škole plivanja, ronjenja i jedrenja.
Vračevgajsko jezero ima kamp sa pedesetak kamp jedinica i tri bungalova za smeštaj, a gostima su na raspolaganju restoran i kafić na samoj obali. Plaža je šljunkovita, opremljena ležaljkama i suncobranima, a ljuljaške, klackalice i tobogan uživanje su za nalmlađe goste.
Jezero Šljunkara je najveće jezero i poznato je po širokoj plaži opremljenoj tuševima i ležaljkama. U pozadini plaže nalazi se kafić sa brzom hranom, a ovo jezero jedino ima i ostrvo. Pored jedne uređene plaže, gostima su na raspolaganju za kupanje i male uvale, sa netaknutom prirodom. Šaransko jezero nije urbanizovano i predstavlja raj za ribolovce.
Auto kamp Bela Crkva
Auto kamp Belocrkvanska jezera nalazi se na magistralnom putu Beograd – Kovin – Bela Crkva. Na samoj obali Gradskog jezera. Kapacitet je 90 kamp jedinica na prostoru pošumljenom platanima, što stvara prijatnu hladovinu u letnjim vrućinama. Raspolaže sa dva sanitarna bloka sa hladnom i toplom vodom, priključcima za struju, trgovinskim, ugostiteljskim i drugim pratećim objektima. U samom kampu nalaze se tereni za košarku, odbojku i mali fudbal, plaža sa atrijumom za organizovanje kulturnih i zabavnih sadržaja, a nedaleko od kampa postoji niz sportskih sadržaja: tereni za fudbal i odbojku na pesku, stoni tenis, teretana, škola plivanja i jedrenja, veslačke i trim staze.
Malo istorije
Područje Bele Crkve i njene okoline bilo je naseljeno pre nekoliko hiljada godina, o čemu svedoče iskopine oruđa i oružja od kamena i gvožđa. U periodu rimskih osvajanja Južni Banat je bio jedan od centara rimske civilizacije. I pored toga, Južni Banat ostaje na udaru novih varvarsko-osvajačkih snaga. Doseljavanjem Mađara u IX veku, dolazi do velikih i presudnih promena. Mađari, uz pomoć Vizantije, formiraju svoju državu u čiji je sastav ušlo i područje Južnog Banata. Posle mnogih ratova i osvajanja južnih delova Balkanskog poluostrva turska vojska je prešla Dunav i Savu i 1552. godine zauzela područje Južnog Banata. Za vreme turske vladavine ovo područje je bilo izloženo razaranju, teroru, raseljavanju, ratovima što je sve imalo vidnog uticaja na zastoj privrednog i kulturnog razvitka. Turska vlast se održala sve do 1717. godine kada je ovo područje pripalo pod vlast Austrije koja je u međuvremenu sebi priključila i bivšu Ugarsku monarhiju.
Godine 1742. Belu Crkvu naseljavaju Srbi, a nešto kasnije Rumuni, Jevreji, Cigani, Mađari, Česi i druge nacionalnosti. Ipak sve do Drugog svetskog rata većinsko stanovništvo bilo je Nemačko. Područje Bele Crkve bilo je pod vlašću Austro-Ugarske sve do oslobođenja 1918. godine kada je pripojena Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca.
Pročitajte još:
Kosmaj – Vazdušna banja nadomak Beograda
Verona – Centar romantike i umetnosti